november 2020


Ter gelegenheid van de Week van reflectie zijn bestuurders, Inspectie, zorgprofessionals en andere betrokkenen uitgenodigd om een blog te schrijven.

 

Ervaringen van een wijkverpleegkundige in coronatijd

'Coronawijkteam om kwetsbare
collega's te beschermen en kennis te delen'

'De tweede coronagolf overspoelt ons in Twente', stelt Corinne Baarssen, wijkverpleegkundige Trivium Meulenbelt Zorg. 'Cliënten in de wijk worden ziek, collega’s worden ziek en vallen uit. 'We hebben een coronawijkteam opgezet omdat we het in de wijk belangrijk vinden dat kwetsbare collega’s worden beschermd, maar ook omdat we willen zorgen voor expertise als het gaat om covid 19.'

Mei 2020, het aantal besmettingen neemt al enige tijd af. We willen de grote ruimtes die volgepakt staan met persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) weer gaan gebruiken voor overleggen en workshops. Al maandenlang vonden deze digitaal plaats, net zoals in de rest van Nederland. Met een paar collega’s zijn we een middag druk bezig met het verplaatsen van dozen met bezoekersjassen, mondmaskers en handschoenen. Van een tekort is bij ons nooit sprake geweest. Ik weet nog dat ik bij Intratuin dozen vol vuurwerkbrillen op kon halen. Terwijl we bezig zijn met de dozen, overdenk ik de afgelopen periode.

Afscheid, gemis en afstand

Ik denk aan mevrouw De Wit*. Vier keer werd haar, risicovolle, operatie uitgesteld. Vier keer nam ze, voor de zekerheid, afscheid van man en kinderen. Uiteindelijk ging haar operatie door en moest ze daarna nog twee maanden revalideren. Omdat net in die tijd de verpleeghuizen dicht waren voor bezoek, zag zij al die tijd haar man alleen door het raam. Ik denk aan het intense verdriet bij mevrouw De Wit toen ze me dit, eenmaal thuis, vertelde. De angst, de eenzaamheid, het heeft er diep ingehakt.

En wie kon toen weten dat er een tweede golf zou komen? Dat mevrouw De Wit, maar ook haar man, in die tweede golf besmet zou raken met covid 19?

De echtgenoot van mevrouw De Wit krijgt als eerst klachten. Een ziekenhuisopname volgt, en weer is er afscheid, gemis, afstand. Omdat mevrouw ook besmet raakt, moet ze in isolatie en mag ze haar man niet bezoeken.

Tijd nemen om te luisteren

De tweede coronagolf overspoelt ons in Twente. Cliënten in de wijk worden ziek, collega’s worden ziek en vallen uit. Omdat we het in de wijk belangrijk vinden dat kwetsbare collega’s worden beschermd, maar ook omdat we willen zorgen voor expertise als het gaat om covid 19, zetten we een coronawijkteam op. En zo kom ik, op de tweede dag dat ik als wijkverpleegkundige in dit team werk, bij mevrouw Scholten*.

Volledig gehuld in beschermingsmiddelen bel ik aan. De echtgenoot van mevrouw doet open, hij zegt niet zoveel en gaat aan tafel verder zitten puzzelen. Ik zie een bed bij het raam staan, het zoemende geluid van de zuurstoftank vult de kamer. Het bed beweegt, ik loop naar mevrouw Scholten toe. Ze ligt te rillen in bed en reageert nauwelijks, maar zegt alleen 'Ik heb het zo koud'. Ik neem haar temperatuur op, die is prima. Ik ben hier om controles te doen en om mevrouw Scholten te helpen met wassen. Dat laatste lijkt mij en ook de echtgenoot geen goed idee. In plaats daarvan bel ik de huisarts en vraag hem te komen. De echtgenoot van mevrouw vertelt me over het moeilijke jaar dat het echtpaar achter de rug heeft. Een jaar waarin zij een kind zijn verloren, hij toont een foto. Ik zie zijn verdriet en zijn angst en zorgen, en neem de tijd om naar zijn verhaal te luisteren. Zijn woorden als ik vertrek vergeet ik niet: 'Ik hoop dat ik mijn vrouw nog terugzie'. Ik hoop met hem mee.

Keuzes maken

Het is een zware tijd. Moeilijker dan anders kan ik mijn werk en wat daar gebeurt loslaten. De ellende die mensen door moeten maken, keuzes die gemaakt moeten worden. Zorg af moeten schalen omdat de planning niet rond komt, maar ook weten welke gevolgen dat heeft. Het gevoel dat goede zorg niet altijd meer wordt geboden knaagt. Als gezondheid en veiligheid op de eerste plaats (moeten) komen, schuiven andere, niet minder belangrijke zaken als sociaal contact en verbinding, automatisch een plekje omlaag.

*Dit is een fictieve naam

Corinne Baarssen, wijkverpleegkundige TriviumMeulenbeltZorg