november 2025


Ter gelegenheid van de Week van reflectie zijn bestuurders, Inspectie, zorgprofessionals en andere betrokkenen uitgenodigd om een blog te schrijven.

 

'We gaan groeien en bloeien in het verpleeghuis'

'Kijken, luisteren en ervaren. Er zijn, zonder oordeel', aldus Linda Tielen, locatieverbinder en manager behandeldienst a.i. bij Zorgcentra De Betuwe. 'Na ruim dertig jaar in de gehandicaptenzorg begon Linda Tielen in juli 2025 aan een nieuwe functie in de ouderenzorg. In haar blog vertelt ze over deze bijzondere 'ontdekkingsreis'.

Bijna drie maanden geleden begon ik aan een ontdekkingsreis binnen de ouderenzorg. Mijn rugzak vol met ervaringen, mijn (moreel) kompas en 'gewoon' mezelf nam ik mee. En nu….het is even tijd om neer te strijken op een plekje waar de zon via de glas in lood ramen binnenvalt. Even een momentje bezinnen op wat ik onderweg ben tegengekomen.

Na ruim dertig jaar binnen dezelfde zorgorganisatie voor mensen met een verstandelijke beperking te hebben gewerkt, kreeg ik een kriebel om op ontdekkingsreis te gaan. Ik wist echt wel dat het gras niet groener zou zijn bij de buren. Sterker nog: ik heb binnen een organisatie mogen werken waar ik kon groeien en bloeien, dus waarom zou ik überhaupt gaan kijken bij de buren?

Verbinder

Als ik eerlijk ben, hoorde ik weinig 'goede' verhalen uit de ouderenzorg, maar ik kon het niet van me afzetten. In de ouderenzorg moeten toch ook mooie dingen gebeuren? Ik had me voorbereid, dacht ik: nieuwe tak van sport, nieuwe mensen, nieuwe organisatie buiten het Brabantse land….en het zijn toch ook gewoon mensen, was mijn mantra. Maar ik heb me niet voor kunnen bereiden op hoe eenzaam ik me de eerste periode heb gevoeld. Ondanks dat iedereen die ik ontmoette vriendelijk en behulpzaam was, liep ik met mijn ziel onder mijn arm.

Iedereen was in beweging. Een organisatie die onrustig was, medewerkers die het nodige achter hun kiezen hadden en nu probeerden met elkaar een vakantieperiode te overleven, en de ouderen (met hun naasten) die meedeinden op deze dynamiek. Ik ben een verbinder, maar hoe ga ik verbinden in deze beweging? Waar ga ik beginnen? Wie ga ik bellen als ik even wil sparren of alleen maar even mijn verhaal wil doen?

Elkaars talenten ontdekken

Kijken, luisteren en ervaren. Er zijn, zonder oordeel. De mensen laten ervaren dat ik elke (werk)dag terugkom, maar hen echt niet kom vertellen wat ze allemaal anders moeten gaan doen. Geduldig en nieuwsgierig zijn, maar ook hun taal leren. De beweging ruimte geven. Maar ook mezelf tijd en ruimte geven, maar oei wat is dat lastig.

Ik heb inmiddels veel mensen leren kennen, en ik zie dat de zorg- en welzijnsmedewerkers zo hard werken. Ze zijn loyaal aan de ouderen en proberen creatief te zijn met de middelen die ze hebben om hen een goede oude dag te geven. Maar ik zie ook dat we steeds meer van hen vragen en er steeds minder tijd is. Ook deze medewerkers hebben zorgen over de toekomst; hoe kunnen ze met minder vakmensen goede zorg blijven bieden? Ik ben hier niet komen werken om de oplossingen aan te dragen (en die kan ik alleen ook niet bedenken), maar ik voel nog energie bij deze mensen en hoe gaaf is het om samen met hen te zoeken en te puzzelen. Te achterhalen of we dingen doen omdat we denken dat het zo hoort, of omdat het ons helpt.

Ik geloof enorm in: 'Ik ben omdat wij zijn'. We gaan leren van elkaar, elkaars talenten ontdekken en inzetten. We gaan groeien en bloeien in het verpleeghuis. Het kriebelt….het is weer tijd om aan het werk te gaan. En o ja, van eenzaamheid is overigens geen sprake meer.

Linda Tielen, locatieverbinder en manager Behandeldienst a.i. Zorgcentra De Betuwe