november 2019


Ter gelegenheid van de Week van reflectie zijn bestuurders, Inspectie, zorgprofessionals en andere betrokkenen uitgenodigd om een blog te schrijven.

 

'Professionals de ruimte geven om met elkaar te reflecteren'

'Het is belangrijk ruimte te maken voor professionals om hun verhaal te kunnen doen en met elkaar te leren van deze verhalen', stelt Linda Tielen, teamleider Stichting Prisma. 'Klein beginnen met een aantal teams en deze succeservaringen delen, draagt er aan bij dat meer teams de ruimte krijgen om met elkaar te reflecteren, te leren van de eigen verhalen en zo te werken aan professionalisering.'

De voorbereidingen voor de Week van reflectie 2019 zijn in volle gang. Prisma organiseert dit jaar de bijeenkomst 'Het kleine kijken; Beelden uit de complexe zorg'. Teamleiders, begeleiders, cliënten en verwanten van het team complexe zorg hebben in de vorm van vlogs ‘het kleine kijken’ in beeld gebracht. Tijdens de bijeenkomst wordt een dialoog rondom deze vlogs georganiseerd.

Tijdens de voorbereidingen denk ik terug aan de vraag die mij en mijn team ruim een jaar geleden gesteld werd als voorbereiding op de Week van reflectie. Wat heeft het ons gebracht?

Passie en trots

Professionals mochten hun verhalen vertellen, en al heel snel bleek dat al deze medewerkers nog steeds passie hebben voor hun vak. Vol trots vertelden zij over de dagelijkse dingen. Ervaringen waar zij heel blij van worden, maar ook de dingen zij moeilijk vinden en hoe zij hiermee omgaan. Alle teamleden vertelden in eigen woorden hoe zij elke dag weer goede zorg willen leveren.

Geen teamvergadering kwam er aan te pas. Tijdens de koffie, overdrachtsmomenten en spontane ontmoetingen werd er over deze verhalen gesproken. We kwamen samen tot de conclusie dat er een rode draad door de verhalen liep: Klein kijken. Het werd opnieuw even spannend, toen de vraag werd gesteld of we dan ook foto’s wilden laten maken van de momenten waarop er klein gekeken werd in de alledaagse praktijk.

Foto’s laten maken van deze momenten vroeg om ons nog kwetsbaarder op te stellen. We vroegen ons af of we de moed hadden om te laten zien dat we dus niet perfect zijn. We hebben er uitvoerig over gesproken, en we dachten dat beelden kunnen prikkelen en emoties op kunnen roepen. Dat het een mogelijkheid geeft om (kleine) dingen te herkennen, en dat het een beleving over kan brengen.

Samen onderzoeken

We spraken ook over onze angst 'wat anderen over ons zouden gaan denken', en over onze onzekerheid of we 'het goede' doen. We zijn nu eenmaal simpelweg allemaal kwetsbaar. We gingen het aan om onze onzekerheid, spanning, aarzeling en intieme momenten te delen met mensen buiten onze voorziening. Delen van de dingen die ons bezighouden. Het gaat over zien van mensen. Hen echt ontmoeten. Maar ook de mensen zien in hun kracht en kwetsbaarheid. Ons streven was dat het zien van de foto’s tijdens de Week van reflectie ruimte zou geven om elkaar verhalen te vertellen.

Wat heb ik als leidinggevende van dit proces geleerd? Ik zie het belang van het leren van en in de praktijk. Het gaat hierbij in tegenstelling tot intervisie niet om de persoon die de casus inbrengt, maar om de reflectie op de ervaring zelf. Het gaat niet alleen om het reflecteren op het professionele handelen, maar om het samen onderzoeken van de verschillende ervaringen die in een casus werkzaam zijn. Wat is vanuit deze alledaagse praktijk goede zorg gebleken?

Leren van verhalen

Het is belangrijk ruimte te maken voor de professionals om hun verhaal te kunnen doen, en met elkaar te leren van deze verhalen. Oprecht aandacht te hebben voor elkaar en aan te sluiten bij de taal van de ander. Professionals krijgen elke dag te maken met dilemma’s, waarin ze keuzes maken om het goede te doen.

Klein beginnen met een aantal teams en deze succeservaringen delen, draagt er aan bij dat veel teams de ruimte krijgen om met elkaar te reflecteren, te leren van de eigen verhalen en zo te werken aan professionalisering.

Linda Tielen,
Teamleider Stichting Prisma