Commité van aanbeveling
Het Comité van aanbeveling ondersteunt de doelen van de Week van reflectie.
Guy Widdershoven heeft een voortrekkersrol gespeeld bij het zowel in Nederland als Europa introduceren van 'moreel beraad', een manier om zorgverleners gestructureerd te laten nadenken over ethisch gevoelige kwesties. Guy Widdershoven was 25 jaar verbonden aan het Maastricht UMC, waarvan bijna vijftien jaar als hoogleraar ethiek van de gezondheidszorg. Ook was hij onder meer directeur van het MUMC-onderzoeksinstituut voor Public Health en Primary Care (CAPHRI), vergelijkbaar
- Prof. dr. Guy Widdershoven
Hoogleraar ethiek en sinds maart 2009 afdelingshoofd metamedica aan VUmc.
‘Ik wil de ethiek naar de werkvloer brengen’ . "De centrale vraag van de ethiek is: 'Ben ik als hulpverlener en onderzoeker wel verantwoord bezig?' De centrale vraag van de ethiek is: 'Ben ik als hulpverlener en onderzoeker wel verantwoord bezig?' Wij proberen de mensen om wie het gaat, meer te betrekken bij het bepalen van de onderzoeksvragen en daaropvolgende aanbevelingen. Het gaat ons erom het perspectief van de patiënt op tafel te krijgen en ruimte te geven in de besluitvorming. Hun mening is van groot belang bij het verbeteren van de zorg."
Ook wil Guy Widdershoven met wetenschappelijk onderzoek professionals handvatten aanreiken bij ethisch gevoelige onderwerpen. "Met zowel de betrokken patiënten als de zorgverleners gaan wij na waar knelpunten zitten en hoe we die kunnen verbeteren. Bijvoorbeeld bij ouderenzorg wordt de vraag prangender hoe je de groter wordende groep ouderen, die langer thuis wonen terwijl zij kwetsbaarder worden, tijdig en adequaat opvangt. Centraal bij dit kwalitatieve onderzoek staat empowerment. Wij proberen de mensen om wie het gaat, meer te betrekken bij het bepalen van de onderzoeksvragen en daaropvolgende aanbevelingen. Het gaat ons erom het perspectief van de patiënt op tafel te krijgen en ruimte te geven in de besluitvorming. Zo blijkt uit interviews met patiënten met terminale kanker in de thuissituatie dat hulpverleners soms nogal grote eisen stellen aan 'op de juiste manier sterven'. Zij vinden dat patiënten daarover met hun naasten moeten praten en dat zij hun eindigheid moeten accepteren. Terwijl patiënten, niet geheel onterecht, aangeven niet altijd de behoefte te hebben over de dood te praten met bepaalde naasten en dat zij vinden dat zij wel degelijk boos mogen zijn dat zij gaan sterven. Hun mening is van groot belang bij het verbeteren van de zorg."
